Carnaval in Encarnación

30 januari 2009
Dit weekend gaan we doorbrengen bij de vriend van een vriendin (= Vivi) van de zus van Lilian (gastvrouw). We hebben deze mensen nog nooit gezien, maar het geeft wel een ideaal beeld van de gastvrijheid in Paraguay.
Om middernacht ontmoeten we de 2 vriendinnen, Vivi en Vivi, aan de busterminal die ons vergezellen naar Encarnación waar we om half 6 aankomen. Deze mooie stad wordt ook wel ‘het kleine Rio de Janeiro’ genoemd omdat carnaval hier ook zeer uitbundig en uitgebreid (een ganse maand lang) gevierd wordt. Om half 7 kruipen we doodmoe in ons bedje, maar om 8h worden we al terug aan het ontbijt verwacht omdat daarna de ticketjacht (voor de ingang van carnaval) begint. Na lang rondrijden kopen we uiteindelijk de carnavaltickets in een ziekenhuis :)
Vervolgens besluiten we een bezoekje te brengen aan Posadas in Argentinië. We rijden over de brug (over de Rio Paraná) die de grens vormt tussen de Paraguay en Argentinië. Dit geeft echt een duidelijk beeld van de verschillen tussen beide landen. De ene zijde: groen, weinig bebouwing, rust uitstralend… is overduidelijk Paraguay. Dit staat in scherp contrast met de mooie flatgebouwen en goed aangelegde en propere wegen in Argentinië. Grenzen oversteken met een local is duidelijk veel eenvoudiger en de procedures verlopen zo ook veel sneller!
Ook hier is er 1h tijdsverschil met Paraguay en wordt er ’s middags een siësta gehouden.

In de namiddag wordt ons een verkoelend zwembad gepresenteerd. Het is typisch voor de Paraguayanen om hun stand/rijkdom te tonen. Zo worden wij overal naar de duurste en chicste plaatsen meegenomen (ook al genieten wij vaak meer van het gewone lokale leventje). Het zwembad is dus gelegen in het mooiste hotel van heel de omgeving: hotel ‘El Tirol’. Dit is de plaats waar vroeger ex-SS’er Dr. Mengler zich had gesetteld…een prachtige omgeving.

Ondertussen wacht een vriend uit België op ons aan de busterminal om mee de opening van carnaval te gaan vieren. Maar dat is buiten de Vivi’s en Richard gerekend. Het is de eerste keer dat we ons echt storen aan hun rustige/trage latino-ritme.
Na een snelle hamburguesa en een kledijwissel (voor carnaval draag je best een short, slecht bloesje, slippers en een zonnebril) vertrekken we dan eindelijk richting carnaval. De verwachtingen zijn hoog gespannen.
Eerst nog schuim kopen, dit vind je nu op alle hoeken van de straat in grote pakketen spuitbussen.
Carnaval wordt hier totaal anders gevierd dan bij ons. Een groot domein rond 1 grote, lange straat is afgesloten. Aan beide zijkanten staan tribunes (houten planken) die drukbevolkt zijn. Iedereen loopt hier met spuitbussen schuim rond.
En dan (21h) begint het spektakel… het is ONBESCHRIJFLIJK!! Je kunt het vergelijken met de beelden van Carnaval in Rio die je ziet op TV. Duizenden schaars geklede vrouwen met veel glitter en nog meer pluimen dansen en dansen en dansen… prachtige wagens, veel live-optredens… en natuurlijk ook Prins Carnaval (een grappig persoon waarmee iedereen lacht). Op de tribunes worden ondertussen hevige schuimgevechten gehouden (nu weten we eindelijk waarom we een zonnebril dragen…de schuim prikt anders kei hard in je ogen). Iedereen danst, hangt van top tot teen onder schuim en is uitgelaten! Dit overtreft echt alle verbeelding!!
Het hele spektakel duurde tot 3h. De afterparty hebben we moeten missen omdat de Vivi’s wilden gaan slapen.
Dolgelukkig waren we toen we onder een warme douche stonden omdat we ondertussen kletsnat waren (en het ijskoud hadden) van alle schuim.
Dit was echt een avond om nooit meer te vergeten.
Zondag (afscheid van de Vivi’s) vertrokken we vroeg op pad…op weg naar de Jesuïtenruïnes in Trinidad. Onze bus hobbelde tegen 30 per uur door het mooie landschap. Dit kan je het best vergelijken met ‘the motorcycle diaries’: vele motards (in versleten kledij, zonder helm, vaak alleen of met 2, regelmatig met 3 of soms per 4 op 1 moto!) die het stof van rood-bruine zandwegen deden opwaaien in een overigens groen landschap met een mooie blauwe hemel.
De ruïnes van Trinidad stralen rust uit, het is hier muisstil, maar we ontdekken hier de allereerste toeristen in Paraguay (na 3 weken!). Na een heleboel fotogenieke foto’s in een prachtige omgeving trekken we terug richting Encarnación en vandaar verder naar San Lorenzo. Urenlange rit langs mooie natuur, fris windje, lekker drankje, tof muziekje en af en toe indommelen…dit is puur genieten!