Las Cataratas de Foz de Iguaçú
Door: Mieke y Bie
Blijf op de hoogte en volg Mieke en Bie
26 Januari 2009 | Brazilië, Brasilia
Dit weekend trokken we richting Brazilië om de watervallen van Foz de Iguaçú, de Itaipú dam en het Parque de aves te bezoeken.
Vrijdagnacht, iets na 1 uur vertrok onze semi-cama bus richting Ciudad del Este, een grote stad aan de grens met Brazilië. Fernando, de wachter, en Cesarito brachten ons ernaartoe omdat het hier ’s avonds in het donker absoluut niet veilig is (en al zeker niet voor vrouwelijke toeristen). We hoopten goed te kunnen slapen tijdens de 4 uur durende rit, maar viel dat even tegen… Het is hier de gewoonte om in deftige bussen de airco steeds volop te laten draaien waardoor het maximum 15°C is en zelfs onze voorzorgsmaatregelen (dikke pulls) konden hier niet tegenop.
Eens in Ciudad del Este verloopt alles vlot. Probleemloos krijgen we de nodige stempels aan de grenzen en steken we de smokkelbrug over. Dit is de brug die Paraguay met Brazilië verbindt. Omdat dit eigenlijk ‘niemandsland’ is (en er dus geen regels/wetten zijn), gebeuren hier vele overvallen en is alles goedkoper in deze buurt.
Reeds in de voormiddag staan we aan de Itaipú dam, de 2de grootste dam ter wereld (na de Chinezen natuurlijk). Mits de nodige vertraging (1h tijdsverschil in Brazilië waarop we niet gerekend hadden) krijgen we een rondleiding. Op z’n minst indrukwekkend te noemen!!! De dam ligt pal op de grens tussen Paraguay en Brazilië en voorziet beide landen van energie: 80% van de energie die Paraguay verbruikt komt van deze dam en ook het enorme Brazilië wordt voorzien voor 25%.
Vervolgens trokken we verder richting de watervallen, spannend!! Want na al die geweldige verhalen waren we kei benieuwd naar wat we te zien zouden krijgen. En inderdaad, het was gewoon OVERWELDIGEND! Aan de Braziliaanse kant heb je immers een overzicht over alle watervallen, echt prachtig.
Het zijn 275 watervallen die minstens 80m naar beneden duiken in de rio Iguaçú. Via mooi uitgestippelde paden wandelden we over bruggetjes heel dicht bij de watervallen, zodat we ook echt de nevel en de kracht voelden en dat alles onder een mooie blauwe lucht…super! Het verbaasde ons dan ook niet dat deze pracht nu geselecteerd staat om opgenomen te worden in ‘de werelds mooiste natuurwonderen’.
Onze dag kon nu al niet meer stuk, maar voor we een slaapplaats gingen zoeken, bezochten we nog het Parque de Aves, een vogelpark gelegen tegenover de watervallen. Hier vind je exotische vogels in alle kleuren en maten (papegaaien, toekans, struisvogels,….), een vlindertuin, maar ook andere tropische beestjes (kaaiman krokodillen :), slangen,…). Je kon ook echt in de grote kooien bij de fotogenieke vogels.
Ondertussen is het al 19u. We moeten dus dringend op zoek naar een slaapplaats voor het donker wordt. Onze lonely planet komt nu goed van pas en we besluiten om te wandelen naar het dichtst bijzijnde hostel. We hebben geluk… er is nog plaats, maar nog beter: er is zelfs een proper zwembad en een bar waar je heel goedkoop kan eten.
Om middernacht sluiten we deze superdag af met een plons in het zwembad onder een mooie sterrenhemel en een typisch Braziliaanse (= met veel cachaca) caipirinha, mmm…
We besloten om de volgende dag rustig te beginnen met een stevig ontbijt en even lekker chillen aan het zwembad, waardoor we later die dag merkten dat we beter toch iets kwistiger waren geweest met de zonnemelk.
Tegen de middag trokken we terug de grens over naar Ciudad del Este, met de bedoeling hier te gaan shoppen, omdat veel dingen hier super goedkoop zijn. Wel even vergeten dat de winkels hier op zondag namiddag niet open zijn…
Dan maar naar de busterminal en hopen dat we onze terugreis eerder kunnen beginnen.
Hoe dichter bij San Lorenzo we kwamen, hoe slechter het weer…en hoe donkerder de omgeving. Blijkbaar had een hevig onweer (blikseminslag in de buurt) in San Lorenzo ervoor gezorgd dat er geen elektriciteit meer was. Overal was het dus pikdonker. Gelukkig stonden Fernando en Cesarito ons trouw op te wachten met een zaklamp en de nodige attributen ter verdediging (gezien het nu nog gevaarlijker is, zo zonder enig licht).
Naar een fris douchke konden we fluiten nu we enkel een kaars en een zaklamp hadden. Dan maar op tijd gaan slapen, want morgen is het weer werken geblazen…
Vrijdagnacht, iets na 1 uur vertrok onze semi-cama bus richting Ciudad del Este, een grote stad aan de grens met Brazilië. Fernando, de wachter, en Cesarito brachten ons ernaartoe omdat het hier ’s avonds in het donker absoluut niet veilig is (en al zeker niet voor vrouwelijke toeristen). We hoopten goed te kunnen slapen tijdens de 4 uur durende rit, maar viel dat even tegen… Het is hier de gewoonte om in deftige bussen de airco steeds volop te laten draaien waardoor het maximum 15°C is en zelfs onze voorzorgsmaatregelen (dikke pulls) konden hier niet tegenop.
Eens in Ciudad del Este verloopt alles vlot. Probleemloos krijgen we de nodige stempels aan de grenzen en steken we de smokkelbrug over. Dit is de brug die Paraguay met Brazilië verbindt. Omdat dit eigenlijk ‘niemandsland’ is (en er dus geen regels/wetten zijn), gebeuren hier vele overvallen en is alles goedkoper in deze buurt.
Reeds in de voormiddag staan we aan de Itaipú dam, de 2de grootste dam ter wereld (na de Chinezen natuurlijk). Mits de nodige vertraging (1h tijdsverschil in Brazilië waarop we niet gerekend hadden) krijgen we een rondleiding. Op z’n minst indrukwekkend te noemen!!! De dam ligt pal op de grens tussen Paraguay en Brazilië en voorziet beide landen van energie: 80% van de energie die Paraguay verbruikt komt van deze dam en ook het enorme Brazilië wordt voorzien voor 25%.
Vervolgens trokken we verder richting de watervallen, spannend!! Want na al die geweldige verhalen waren we kei benieuwd naar wat we te zien zouden krijgen. En inderdaad, het was gewoon OVERWELDIGEND! Aan de Braziliaanse kant heb je immers een overzicht over alle watervallen, echt prachtig.
Het zijn 275 watervallen die minstens 80m naar beneden duiken in de rio Iguaçú. Via mooi uitgestippelde paden wandelden we over bruggetjes heel dicht bij de watervallen, zodat we ook echt de nevel en de kracht voelden en dat alles onder een mooie blauwe lucht…super! Het verbaasde ons dan ook niet dat deze pracht nu geselecteerd staat om opgenomen te worden in ‘de werelds mooiste natuurwonderen’.
Onze dag kon nu al niet meer stuk, maar voor we een slaapplaats gingen zoeken, bezochten we nog het Parque de Aves, een vogelpark gelegen tegenover de watervallen. Hier vind je exotische vogels in alle kleuren en maten (papegaaien, toekans, struisvogels,….), een vlindertuin, maar ook andere tropische beestjes (kaaiman krokodillen :), slangen,…). Je kon ook echt in de grote kooien bij de fotogenieke vogels.
Ondertussen is het al 19u. We moeten dus dringend op zoek naar een slaapplaats voor het donker wordt. Onze lonely planet komt nu goed van pas en we besluiten om te wandelen naar het dichtst bijzijnde hostel. We hebben geluk… er is nog plaats, maar nog beter: er is zelfs een proper zwembad en een bar waar je heel goedkoop kan eten.
Om middernacht sluiten we deze superdag af met een plons in het zwembad onder een mooie sterrenhemel en een typisch Braziliaanse (= met veel cachaca) caipirinha, mmm…
We besloten om de volgende dag rustig te beginnen met een stevig ontbijt en even lekker chillen aan het zwembad, waardoor we later die dag merkten dat we beter toch iets kwistiger waren geweest met de zonnemelk.
Tegen de middag trokken we terug de grens over naar Ciudad del Este, met de bedoeling hier te gaan shoppen, omdat veel dingen hier super goedkoop zijn. Wel even vergeten dat de winkels hier op zondag namiddag niet open zijn…
Dan maar naar de busterminal en hopen dat we onze terugreis eerder kunnen beginnen.
Hoe dichter bij San Lorenzo we kwamen, hoe slechter het weer…en hoe donkerder de omgeving. Blijkbaar had een hevig onweer (blikseminslag in de buurt) in San Lorenzo ervoor gezorgd dat er geen elektriciteit meer was. Overal was het dus pikdonker. Gelukkig stonden Fernando en Cesarito ons trouw op te wachten met een zaklamp en de nodige attributen ter verdediging (gezien het nu nog gevaarlijker is, zo zonder enig licht).
Naar een fris douchke konden we fluiten nu we enkel een kaars en een zaklamp hadden. Dan maar op tijd gaan slapen, want morgen is het weer werken geblazen…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
