De Chaco

Dinsdag 13 januari, 22h

Volgens de abuelo betekent ‘dinsdag de 13e ‘ hier hetzelfde als ‘vrijdag de 13e in België’, we zijn dus gewaarschuwd…

‘Problemen’ met de bustickets waardoor wij de bus naar Pa’i Puku eerder moeten nemen dan onze 2 reisgezellen ( Jeroen en Lucas). We belanden op de laatste rij in de bus, weten niet waar we moeten afstappen en verkeersborden of wegwijzers zijn hier nog niet uitgevonden. Om middernacht bereiken we het schooltje. Dit werd opgericht door een Belgische zuster om ook de armste kinderen in omstreken van onderwijs te voorzien. De plaatselijke agent wacht ons op omdat het schooltje momenteel gesloten is (het is hier vakantie). Op de tast (het is hier pikdonker en er is geen elektriciteit tussen 21u en 06u) vinden we een kamer met 2 bedden en niet te vergeten…muskietennetten. Er zijn hier overal veel muggen en de allergische reacties op de beten zijn op zijn minst ondraaglijk te noemen.

Om 5.30h worden we gewekt en trekken we per jeep verder de Chaco in. Gewapend met terere, veel water, brood en dulce de leche (= de caramel-achtige choco van hier) rijden we uren over hobbelige zandwegen. Prachtige zonsopgang, gekleurde vogels in alle maten en soorten, mooie landschappen… te mooi om waar te zijn. We rijden van de ene estancia (= soort boerderij waar een familie woont met in de omgeving ook huizen/hutten voor de knechten) naar de volgende. De mensen hebben geen geld voor vaccins of voor het verre transport om aan een vaccin te geraken. De kindjes en de volwassen mannen worden gevaccineerd volgens het vaccinatieschema zoals dat in België ook wordt gevolgd. (Sommige 1-jarigen hebben hier echter nog geen enkel vaccin gekregen!). We zien schrijnende taferelen: mensen die op de grond slapen (op een dunne matras) en enkel een zeil bezitten als dak, kindjes die constant met een natte broek rondlopen omdat er geen pampers of doeken zijn… Maar overal zijn de mensen gastvrij. We eten op een estancia typische Paraguayaanse kost en hobbelen verder. De zon brandt, de muggenbeten zijn agressiever dan eender waar, … maar de Chaco is zooo mooi.
’s Avonds keren we dan ook voldaan terug naar San Lorenzo.

De volgende morgen: typische werkdag zoals er waarschijnlijk nog vele zullen volgen. De eerste anamnese en klinisch onderzoek (incl. speculum)… in het spaans, wat veel gesukkel geeft, maar ‘oefening baart kunst hé’. In ons gastgezin is het een drukte van jewelste. Lucas, Philip, Jeroen en Jelke vertrekken vannacht terug naar België. Er moet nog veel gepakt worden, maar eerst is er nog een afscheidsfeest voor hen en een welkomstfeest voor ons. Lilian heeft vele vrienden en familie uitgenodigd voor de asado:
Langzaam komen er meer en meer mensen aan en stellen we ons telkens weer opnieuw voor. Eerst is het tijd voor de nodige groepsfoto’s in alle mogelijke combinaties. Daarna wordt er gezellig gebabbeld, gedronken, gegeten en gedanst. Typisch in Paraguay zijn de vrouwen die met een grote bloempot op hun hoofd dansen en kunstjes doen, best wel grappig om te zien. Een bekend gitaarduo zorgt voor de nodige ambiance (blijkbaar de Willem Vermandere van Paraguay). En Jelke en Lucas worden in de traditionele kleding geduwd om een danske te placeren.
Net toen we dachten dat het eetgedeelte gedaan was, werd het ons duidelijk dat de eigenlijke asado nog moest beginnen. Enorme hompen vlees (echt ongelooflijk) op de BBQ werden aangesneden en verdeeld. En als afsluiter was er ook nog dessert en Belgische chocolade van de vertrekkers.
We lagen veel te laat in ons bed, het zou dus een korte nacht worden.

Om ons weekend goed te beginnen besloten we vrijdagavond eens een inspanning te doen in het plaatselijk gymnasio. Een aerobics-les van een uur in de hitte zorgde er letterlijk voor dat we met onze tong tot op de grond snel onder de douche sprongen.
Toen we ons weer wat frisser voelden gingen we shoppen met Lilian, geweldig dat de winkels hier tot ongeveer 22u open zijn.

Zaterdag 17 januari
Vandaag hebben we van Patricia (de huishoudster) geleerd hoe je pollo Milanesa moet maken, dit is zoals een kipschnitsel maar met een speciaal korstje...superlekker! Vervolgens kregen we een heerlijke maaltijd met o.a. Chipa Guazu, dit is een soort ‘maïstaart’ met kaas en ajuin, gebakken in de oven. Typisch zijn ook de empanadas met alle soorten vullingen: kaas/ham, vlees, napolitana,…

In de namiddag zijn we samen met Arnoud (een Belgische doctoraatstudent die in Paraguay verblijft voor 9 maanden) Asunción gaan bezichtigen. Zo is hier het oudste treinstation van Zuid-Amerika gelegen. Nu rijden er echter in heel Paraguay geen treinen meer, enkel heel af en toe nog een toeristisch treintje.
Ook de moeite om te zien was het grote contrast tussen het ambtsgebouw van de president en de 50 meter verderop gelegen sloppenwijken waar de mensen in hutjes en onder golfplaten leven en waar je je best niet waagt, wil je je geld en fototoestel nog graag even bijhouden.
We genoten van de gastvrijheid van de buurman van Arnoud, bezochten met de buurjongen ‘de serviceclub’ en bewonderden een prachtige zonsondergang aan de Río Paraguay ( de rivier die de scheiding vormt tussen Paraguay en Argentinië )Tenslotte werden we uitgenodigd om mee uit te gaan eten met het gezin van de buurman. Lekkere pizzas, brahma bier geproefd... gezellige avond!